สำหรับการเพาะหลินจือประเทศในย่านอาเซี่ยน ไม่ว่าไทย ลาว เวียตนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย ล้วนแล้วแต่เพาะในลักษณะ "ถุงแขวน" เป็นหลัก
หลาย ๆ คนมักมีความสงสัยเกิดขึ้น โดยความรู้สึกมักจะคิดว่า หลินจือ เริ่มที่ประเทศจีน คนจีนรู้จักหลินจือมาแต่ดึกดำบรรฑ์ จนเชื่อว่า หลินจือเพาะได้ก็แต่ประเทศจีนหรือประเทศในแถบเมืองหนาวเท่านั้น
แต่ในความเป็นจริง หลินจือไม่ว่าเกิดขึ้นโดยธรรมชาติหรือเพาะในประเทศเมืองหนาว เราจะสังเกตได้ว่า ต้องใช้ระยะเวลาในการเพาะนานหลายเดือนทีเดียว อย่างเช่น เพาะในญี่ปุ่น ใช้เวลาถึง 8 เดือน เพาะในประเทศจีนหรือที่ไต้หวัน ใช้เวลาประมาณ 6 เดือน
ทว่า ที่เพาะในประเทศย่านอาเซี่ยน ใช้เวลาในการเพาะประมาณ 3-4 เดือน อันเนื่องมาจากภูมิอากาศประเทศในย่านนี้ เหมาะสำหรับการเพาะหลินจือได้ดีที่สุด ในเวลาสั้นที่สุด เพราะหลินจือต้องการอุณหภูมิประมาณ 28-32 องศาเซลเซียส ความชื้น 80-90%
การเพาะด้วยถุงเพาะในประเทศย่านอาเซี่ยน ก็เหมือนที่ไต้หวัน โดยใช้ขี้เลื่อยเป็นอุปกรณ์สำคัญ โดยขี้เลื่อยหลักที่ใช้ก็คือขี้เลื่อยจากยางพารา แล้วก็ใส่สารอาหารประเภทรำข้าว ใส่ปุ๋ยปูนขาว เป็นต้น เมื่อคลุกเคล้าได้แล้วก็บรรจุถุง นำเข้าเครื่องนึ่งฆ่าเชื้อ ได้ที่แล้วก็นำออกจากเครื่องนึ่ง ปล่อยให้เย็น จากนั้นก็ใส่สปอร์หลินจือลงไปในถุงเพาะ แล้วนำไปแขวนในโรงเพาะ
ระบบเพาะด้วยถุงแขวนนี้ จะมีเชือกเป็นราว เพื่อใช้แขวนถุงเพาะซ้อน ๆ เป็นชั้น ๆ ขึ้นไป จากนั้นก็จะมีการฉีดน้ำพ่นเลี้ยงถุงเพาะในโรงเพาะทุกวัน ซึ่งการฉีดพ่นน้ำก็เพื่อรักษาอุณหภูมิและความชื้นให้เหมาะสมอยู่เสมอ
ภายในถุงเพาะก็จะเริ่มสร้างใยเห็ด จนเต็มทั้งถุง ประมาณ 20 วัน พอวันที่ 21 หลินจือก็จะเริ่มแทงก้านดอกออกมา ตอนแรก ๆ ก้านดอกจะออกมาในลักษณะคล้าย "เขากวางอ่อน" สีขาว จากนั้นก็จะเริ่มเปลี่ยนแปลง แต่ยังเป็นสีขาวนวลเป็นหลัก แล้วจะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีเหลือง ประมาณ 1 เดือนก็จะเป็นสีแดง โดยขอบยังมีลักษณะสีขาว จะค่อย ๆ หายไปกลายเป็นสีแดงเข้ม หรือสีแดงน้ำตาล ซึ่งจะสุกเต็มที่ประมาณ 3-4 เดือนแล้วแต่ ๆ ละสายพันธุ์
ถุงเพาะที่ออกดอกหลินจือ ส่วนใหญ่จะเป็นดอกเดียว แต่บางถุงอาจขึ้นมาสองดอกหรือสามดอก เมื่อหลินจือสุกเต็มที่แล้ว ก็จัดการตัดออกมาแล้ว ถุงนั้นก็ไม่เกิดงอกหลินจือขึ้นมาใหม่อีกแล้ว หมายความว่า ถุงเพาะจะเกิดดอกหลินจือได้เพียงแค่รุ่นเดียวต่อถุง ไม่เหมือนเห็ดฟางที่เด็ดออกแล้วก็จะขึ้นใหม่อีกได้ แต่หลินจือไม่มีรุ่นใหม่ของถุงนั้น ๆ งอกได้เพียงรุ่นเดียวเพียว ๆ
โรงเพาะหลินจือหรือเพาะเห็ดทั้งหลายในประเทศย่านอาเซี่ยน โดยส่วนใหญ่แล้วก็เป็นโรงเพาะง่าย ๆ คล้าย ๆ บ้านเรามักจะเป็นเหมือนกระท่อม หลังคามุงใบจาก เนื่องจากง่ายในการควบคุมอุณหภูมิ และยิ่งเป็นบ้านเราแล้ว บอกได้เลยว่า ส่วนใหญ่มักจะเพาะแบบไม่ได้ยืดเป็นอาชีพ ก็เลยไม่อยากลงทุนเยอะ ยังไม่มีใครกล้าที่จะทำโรงเพาะแบบหลังคามุงกระเบื้อง
เพราะควบคุมอุณหภูมิลำบาก!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น